Plom by Phicus [Ferran Fages / Alex Reviriego / Vasco Trilla]

Spontaneous Music Tribune
Avant Jazz / Free Improvisation / Avant-Garde

Liner Notes by Andrzej Nowak, Trybuna Muzyki Spontanicznej
Polish:
Seria wydawnicza „Trybuny Muzyki Spontanicznej” zaprasza za kolejną muzyczną podróż do Barcelony! Po kwartecie Völga i orkiestrze Memoria Uno, czas na skromne trio, o jakże dynamicznej nazwie Phicus.

Ferran Fages, znacząca postać europejskiej awangardy, gitarzysta, a także wytrawny eksplorator dźwięków elektronicznych i elektroakustycznych, zagra na gitarze elektrycznej. Wspierać go będzie niebywała para instrumentalistów, którą zdążyliście już poznać, obcując z kwartetem Völga - Àlex Reviriego na kontrabasie i Vasco Trilla na perkusji i perkusjonaliach.

Siedem improwizowanych fragmentów o tajemniczych tytułach. Zwarta opowieść, która dramaturgicznie budowana będzie na antonimach: hałas – cisza, emocje – uspokojenie, chaos – skupienie. „Szklista” gitara w opozycji do „czupurnego” kontrabasu, który lubi zaśpiewać i bystrej perkusji, która zwinnie interpretuje sytuację sceniczną. Przekornie, mimo użycia gitary elektrycznej, na płycie dominować będą dźwięki akustyczne lub elektroakustyczne.

Jeśli zapytacie o tropy gatunkowe, doby nie starczy, by je wszystkie wskazać. Zatem tylko te najmniej chybione - medytacje bez struktury kompozycyjnej, mające z tyłu głowy estetyczny kolokwializm Velvet Underground, smak wczesnego Sonic Youth, no i … co by się stało, gdyby Keiji Haino spotkał w ciemnym zakamarku placu Robadors nobliwych Panów z AMM.

Liner Notes by Andrzej Nowak, Trybuna Muzyki Spontanicznej
English:
“Spontaneous Music Tribune” publishing series invites you to take another musical journey to Barcelona! After Völga quartet and Memoria Uno orchestra, it is time for a modest trio called dynamically as Phicus.

Ferran Fages, an important figure in the European avant-guard, a guitarist and an proficient explorer of electronic and electro-acoustic sounds, plays the electric guitar. He is supported by an astonishing pair of instrumentalists that you have already metwith while listening to Völga quartet - Àlex Reviriego on double bass and Vasco Trilla on drums and percussion instruments.

Seven improvised fragments carrying mysterious titles. A concise story built dramatically on the antonyms: noise - silence, emotion - serenity, chaos - focus. “Glassy” guitar in opposition to “vigorous” double bass which likes to tune and lively drums providing a nimble interpretation of the scenic situation. Perversely, despite the use of electric guitar, the album is dominated by acoustic and electro-acoustic sounds.

If you ask about genre associations, a day is not enough to point them all. Thus, to mention only the least mistaken ones – meditations without compositional structure, Velvet Underground with aesthetic colloquialism at the back of the mind, the taste of the early Sonic Youth, and finally… what would happen if Keiji Haino met the noble man of AMM in the dark corner of Robadors square.

multikulti.com