Dragons 1976 by Dragons 1976 [Aram Shelton / Jason Ajemian / Timothy Daisy]

Avant Jazz / Free Improvisation / Avant-Garde
Improvised Music Series

multikulti.com
Dragons 1976 jako formacja zostało założone w 2002 przez trzech chicagowskich muzyków: Arama Sheltona, Tima Daisy i Jasona Ajemiana, kojarzonych z kręgiem tzw. Młodego Chicago. Cała trójka miała już wtedy za sobą nagrania płytowe i liczne koncerty w kręgu muzyków związanych z Kenem Vandermarkiem. Wkrótce też potem zadebiutowali nagraniem płytowym 'On Cortez' (tytuł wzięty od tego że wszyscy przemieszkiwani wtedy na jednej ulicy Chicago - w Humboldt Park). Wydanie albumu stało się pretekstem do dwóch tras koncertowych tria po wschodnich i południowych Stanach. Pozwoliło to na intensywną pracę nad nowym materiału, który własnym sumptem muzycy wydali w limitowanym nakładzie na płycie 'Winter Break'. Przeprowadzka Arama Sheltona do Kalifornii w 2005 przystopowała nieco koncertową aktywność tria, ale w czerwcu 2006 udało się muzyką zarejestrować nowy materiał, tym razem wydany w Polsce, nakładem Multikulti Project, na płycie 'Dragons 1976'.

Muzyka Dragons 1976 nie jest to free jazz w najczystszej postaci - oparta jest na pięknych kompozycjach Arama Sheltona, który jak rzadko kto ma talent do tworzenia lekkich, melodyjnych tematów. Starannie rozpisane aranżacje także są jego dziełem i zostały stworzone z myślą o indywidualnych stylach gry każdego z muzyków. Nie są jednak krępującą muzyków zbroją a raczej szkieletem na którym łatwo zbudować muzyczną, lecz wciąż na nowo zaskakującą całość. Shelton ma świadomość ciągłości rozwoju free jazzowej formuły i udowadnia to w swoich kompozycjach świadomie odwołując się do dokonań wielkich mistrzów jazzu - Johna Coltrane'a, Alberta Aylera czy Archie Sheppa, ale korzystając także z dorobku współczesnych mu muzyków - nikt, kto słucha Dragons 1976 nie ma bowiem wątpliwości, że ich muzyka brzmiałaby inaczej gdyby nie długoletnia współpraca z Kenem Vandermarkiem i innymi kolosami jazzowej sceny Chicago.

diapazon.pl; 2007-07:
'...Zaskakuje przede wszystkim brzmienie saksofonu lidera: ciemne i głębokie, ale niezwykle płynne i linearne, zupełnie odmienne od atomowych erupcji i 'transgenicznych' saksofonowych mutacji, kojarzonych czasem ze środowiskiem skupionym wokół Kena Vandermarka. Siła i kontrola narracji nie koliduje bynajmniej z momentami melancholijnego letargu i frazami tak melodycznymi, że w innym świecie mogłyby być dziecięcymi kołysankami ('She Lay Sleeping'). Oparte o stabilny szkielet perkusji Tima Daisy'ego i wypełnione głębokim kontrabasem Jasona Ajemiana kompozycje zaskakują logiczną strukturą i bogactwem barw, brakiem nachalności i próżnych popisów. Shelton dysponuje wyobraźnią architekta, dokładnie ważącego efekt estetyczny i zdolności konstrukcyjne muzycznych składników. W 'She Lay Sleeping' precyzyjne frazy saksofonu odbijają się o cienką sieć wibrafonowej pajęczyny Daisy'ego, nie rozrywając jej filigranowej struktury. W 'To Tight' konsekwentna linia melodyczna lidera tonie w cudownym solu kontrabasu Jasona Ajemiana. 'Hold it High' obrazowo nawiązuje do scenicznej pozy Alberta Aylera, dla którego uniesiony w górę saksofon stał się znakiem rozpoznawczym. Ostre frazy i intensywne brzmienie sekcji nie pozwalają zapomnieć, że ojcami chrzestnymi tej formacji są muzyczni rewolucjoniści lat 60. i mieszkańcy nowojorskich loftów dekadę później. Drapieżne, ale zbalansowane i przenikliwie logiczne. Płytę kończy 'The Forewarned', rodzaj grupowego manifestu i deklaracji motorycznego uporu w poszukiwaniu współbrzmień kompletnych...'
[Olaf Piotrowski]
cała recenzja dostępna na www.diapazon.pl

Machina; 2007-01, ocena: * * * *
Nadeszła nowa generacja jazzmanów z Chicago. 1976 to rocznik muzyków tworzących wyśmienite trio. Saksofonista Aram Shelton, prekusista Tim Daisy oraz basista Jason Ajemian wywodzą się z kręgu niezliczonych formacji Kena Vandermarka. Powołują się na podobne inspiracje: herosów czarnego jazzu lat 60. - Coltrane'a, Shepp'a, Aylera. O ile jednak nuży już płytowa nadprodukcja Vandermarka, a szczególnie toporne nawiąznia do czarnej awangardy, z grania Dragons wieje świeżością. Uderza kompetencja młodych muzyków, szlachetne, organiczne brzmienie, no i własny klimat, który potrafi wytworzyć trio. Muzyka jest mocna, ale równocześnie pełna lirycznej nostalgii, swobodona, ale zwarta, intryguje przyciemnioną aurą. Niby to biała powtórka z czarnej historii, ale słucha się jej z przyjemnością.
autor: Rafał Księżyk

Gazeta Wyborcza; 16/02/2008
Chicagowskie smoki
Chicago to miasto, w którym powstaje znakomita muzyka. O prawdzie tej na własne uszy mogli się przekonywać poznańscy słuchacze, choćby podczas dwóch już edycji festiwalu Made in Chicago, ale też podczas koncertów Kena Vandermarka czy - z nieco innej strony - grupy Tortoise. Niebawem będziemy mieli okazję po raz kolejny zasłuchać się w fascynująca muzykę z tego miasta. Już 24 lutego w Scenie Na Piętrze zagra zespół młodych, choć już bardzo doświadczonych - i przynamniej częściowo - dobrze znanych w Polsce muzyków. Co ciekawe, koncert tria Dragons 1976, bo o nim mowa, będzie promocją płyty tejże formacji, wydanej w ubiegłym roku... przez poznańską oficynę Multikulti!
Zespół tworzą: Aram Shelton - saksofon altowy, Jason Ajemian - kontrabas oraz Tim Daisy - perkusja i wibrafon. Wszyscy grywali m.in. Z Vandermarkiem, a naszej publiczności najbliższy jest z pewności goszczący już w Poznaniu perkusista. Nie on jest jednak liderem, ale Shelton, kompozytor repertuaru.
W graniu tria ożywa tradycja jazzu, także tego spod znaku free. Cechą charakterystyczną brzmienia zespołu są jednak też dość melodyjne frazy, a jednocześnie bijąca z tych nagrań emocjonalność grania. Niezależnie od tempa i dynamiki poszczególnych utworów słyszalna jest w muzykowaniu Dragons prawdziwa pasja.
Daisy i Ajemian krzyżując brzmienia swych instrumentów tworzą intrygujące tło, na którym swe znakomite improwizatorskie umiejętności prezentuje Shelton. Jego saksofon momentami niemal szemrze niską barwą, by po chwili rozpędzić się w szorstkiej, chropowatej solówce. Przyznam, że właśnie te fragmenty płyty, których patronami mogliby być Albert Ayler czy 'późny' John Coltrane, robią na mnie największe wrażenie.
Mam nadzieję, że podobnych emocji nie zabraknie podczas poznańskiego koncertu tria.
autor: Tomasz Janas

Audio Video; 2008/01; ocena: Rewelacja
Aram Shelton jest saksofonistą bardzo aktywnym w chicagowskim środowisku awangardowego jazzu i free improv. Regularnie współpracował z takimi muzykami jak Ken Vandermark czy Guillermo Gregorio. W swoim triu Dragons 1976 (to w tym roku się Aram urodził) kontynuuje stylistykę znaną z projektów Vandermarka. Album jest jednocześnie hołdem dla wielkich postaci free jazzu - Coltrane'a, Aylera czy Archie Sheppa. Nie ma tu żadnego efekciarstwa, są za to prawda, energia i niezwykła siła przekazu. Mocna rzecz!
autor: Marek Romański


multikulti.com
Dragons 1976 is the horn bass drum trio of ram Shelton on alto saxophone, Jason Ajemian on double bass, and Tim Daisy on drums and percussion. . The name came from the year in which all three were born. The three met in Chicago in the early 00's as all were drawn to the city as a place to develop their music. All highly active in the creative music scene there, Dragons 1976 formed in a natural way after playing together for several years and released their first album On Cortez on Locust music in 2003. Largely improvisational, the music of Dragons 1976 focuses on their individuality as musicians while using composed parts to guide the form and structure. While rooted in and influenced by music of the jazz idiom, the music of Dragons 1976 is never bound to it's tradition, as each of the members is influenced by a wide array of styles including minimalism, folk, rock, electronic and free improvisation. Rooted in jazz, their music is strongly melodic; with no set chord progressions, it is allowed to freely find its own space. Dragons 1976 focus on playing as a group, making songs that follow a path from start to finish, and approaching emotional points with subtlety.


freejazz-stef.blogspot.com; rating: * * * 1/2
'Dragons 1976' are Aram Shelton on sax, Tim Daisy on drums and vibes, and Jason Ajemian on bass. All three were born in 1976, hence the name of the band, and they met in Chicago. With this trio they explore without boundaries, yet never leaving solid ground either. They take their time to do that, listening carefully and moving forward in a very cohesive way. The music is nice and sensitive, melodic and focused. There are moments of extreme slowness, as on 'Loaded', or 'She Lay Sleeping', lullaby-like with Daisy on vibes, working full of subtlety with and around silence, but on some tracks this approach explodes in full force, as on 'Hold In High', beginning slowly yet offering Daisy the opportunity to up the tempo during a drums solo. 'Too Tight' starts with a fast rhythm for a change, over which Shelton delivers an almost speaking solo, sticking to the same tonal center, yet when Ajemian joins, it becomes more boppish and melodic. These are three good musicians, with lots of possibilities, fun to hear, yet their music could use little more of a distinct approach to be really gripping and unique, it is a little bit too nice and conventional to my taste.
by Stef

multikulti.com