Nihos from Opsis by Babo Koro

"Ένα πουλάκι λάλησε, σ' ένα ξερό κλαράκι..."

Βάλε γριά μου τα καλά
Τα άσπρα σου τα ρούχα
Και ξαναπιάσε το νηχό
Στερνή φορά για μένα

Είν’ ο σκοπός σαν προσευχή
Αγίου ξεχασμένου
Τον είπαν και δροσίστηκαν
Ψυχούλες μαραμένες

Ματάκια με παράπονο
Και χέρια κουρασμένα
Στόμα που δεν μετάλαβε
Κορμί που δεν υψώθη

Βλέφαρο που δεν έκλεισε
Μυαλό ανταριασμένο
Μέτωπο με βαθιά σχισμή
Κι αχείλη πικραμένα

"Ένα πουλάκι λάλησε, σ' ένα ξερό κλαράκι
Δεν ελαλούσε σαν πουλί, μήτε σα χελιδόνι
Μον' είχε ανθρώπινη λαλιά, το λέει μοιριολόι
Γριά (ν)η βάβω τ΄ άκουσε από το παραθύρι
Καλότυχο μου εσύ πουλί, με τη λαλίτσα που 'χεις

Κυρά μου τι μου ζήλεψες, και με καλοτυχίζεις;
Εγώ είμαι έρημο πουλί, και παραπονεμένο
Εγώ κοιμάμαι στα κλαριά, στους πάγους και στα χιόνια

Έλα πουλάκι μου χρυσό, έλα στην κάμαρά μου
Να σε ταΐζω ζάχαρη, να σε ποτίζω μόσκο
Και στα χρυσά σεντόνια μου να σ' έχω να κοιμάσαι

Δεν θέλω εγώ τη ζάχαρη, δε θέλω εγώ το μόσκο
Μον' θέλω εγώ τη λευτεριά, και λεύτερο να ζήσω"

Βάλε γριά μου τα καλά
Τα άσπρα σου τα ρούχα
Μη με κοιτάς, δε με γελάς
Ότι φωνή δε βγαίνει

• World
• folk
• greek
• progressive
• rock
• traditional
• Athens